Semenanjung Tanah Melayu sebahagian besarnya tidak berkewarganegaraan sehingga abad ke-2, apabila negeri-negeri Malaya awal seperti kerajaan Langkasuka mula terbentuk dan mula menguasai rantau ini.[1] Ini akhirnya berkembang daripada negara kota dan kerajaan kecil kepada politik yang lebih besar, mampu mengawal seluruh semenanjung dan seterusnya. Pada abad ke-7, empayar Srivijaya datang untuk menguasai Semenanjung Tanah Melayu, serta pulau Sumatera dan Jawa, menyerap banyak negeri Melayu yang pernah wujud di sana. Pada tahun 1288, Sriwijaya ditakluki oleh kerajaan Singhasari Jawa, yang pada tahun 1293 telah berkembang menjadi empayar Majapahit, datang untuk menguasai sebahagian besar kepulauan Melayu.

Sehingga ke tahap ini, negeri-negeri yang memerintah Semenanjung Tanah Melayu sama ada Hindu atau Buddha, tetapi dengan kejatuhan Srivijaya muncul kebangkitan kesultanan Islam di seluruh semenanjung. Akhirnya, kesultanan pusat Selangor, Perak, Pahang, dan Negeri Sembilan bersatu untuk menubuhkan Negeri-negeri Melayu Bersekutu.[2] Manakala kesultanan utara Kedah, Kelantan, Perlis, dan Terengganu, dan kesultanan selatan Johor, kekal tidak bersekutu.[3]